 |
| Casa onde se atopou o fragmento que se reproduce Sontrepador 2011-2012 |
[........]
-Seclogon,
está seguro disto?
-Claro. Desafiáronnos. Recibimos unha carta na que di:
“Querido Seclogon, oín que todo o mundo fala de vostede. Seguro
que será quen de descubrir o misterioso roubo do gato de ouro”.
Guasón, aceptaremos
claro está.
-Xa
chegamos á mansión Laring. Entremos.
-Benvidos
señores. Eu son a doutora Anna e estes son os meus fillos, o
psicólogo Raul, a peiteadora Lama e o meu marido Enrique.
-Señora,
poderíanos dicir qué ocorre.
-Claro.
Roubáronnos o gato de ouro que decoraba a nosa mansión. A pasada noite, un ruído despertounos.
Cando fomos á sala, o gato non estaba.
-Quen
é ese mozo das escaleiras?
-O
meu fillo Antón. Sen traballo e endebedado ate as cellas.
-Grazas
nai. Son un gran seguidor dos señores Seclogon e Guasón.
-Podemos
ver a escena do crime?
-Claro.
É a porta da dereita.
-Mira
Guasón, unha pegada na fiestra. O culpable debeu fuxir por aí.
Tamén hai unha carta. Está en inglés.
-Seclogon,
xa sabes quen foi?
-Guasón,
reúneos a todos no comedor.
-Señor
Seclogon, seguro que xa sabe vostede quen foi? Seguro que foi o meu
fillo Antón.
-Por
que eu? Vostede, madre, tamén ten débedas!
-Non
foi el. Quixo acusalo pero el non puido ser. El non sabe inglés.
-Entón
foi a miña filla.
-Non
foi ela. O culpable quixo acusala pero ela tampouco sabe inglés.
-É
certo. Nunca aprendín.
-O
culpable é o seu marido Enrique.
-É
certo. O gato dourado está no meu cuarto.
-Por
que padre?
-Pola
indemnización. O gato está asegurado. Como o soubo Seclogon?
-Porque
vostede ten un nome de orixe xermánica, pero tamén sabe inglés, e
latín...pero o seu xeito de falar delatouno. A carta que recibimos
poñía “o gato dourado”. Vostede é o único que lle chama así.
Os demais falan do gato de ouro.
Á
media hora, chegou a policía e detivo ao señor Enrique.
Doild, curso 2011-12, 1º de ESO
No hay comentarios:
Publicar un comentario