martes, 22 de mayo de 2012

Misión gatuna


                                                                                                                                                                                           Gallara, 2012
Un día ía pola rúa un gato misterioso cunhas botas de coiro, cunha chaqueta de botóns e cun sombreiro que lle tapaba parte do rostro, facíase chamar Willian.
Willian mercou o xornal para ver se había algunha noticia que lle interesase e encontrou unha que lle chamou a atención. Dicía: “Roubo no museo de reliquias antigas. Levaron a coroa de diamantes”.
Willian interesado, foi ao museo investigar ese caso. Os policías dixéronlle que o museo estaba pechado por problemas conxunturais. Entón Willian comezou a pensar que o ladrón podía ser alguén do propio museo.
Entre os sospeitosos estaban: o dono, o bedel e a guía do museo.
Willian descartou ao propietario do museo, porque para qué ía roubar o dono unha coroa que pertence ao seu museo?
A guía tamén se descartou, porque non estaba no museo no momento no que ocurriu o roubo. E só quedaba o bedel como sospeitoso. Parecía estar nervioso, porque sabíase o único culpable aínda que tiña unha coartada perfecta para disimular o roubo da coroa de diamantes.
Estaba tan nervioso e tan preocupado por se o delataban que confesou que a roubara. A policía encarcelouno e a coroa volveu estar no sitio do museo que lle correspondía e máis protexida ca nunca.
O misterioso gato seguiu patrullando pola cidade.

                                                                                                                         Chino, curso 2011-2012,1º de ESO


jueves, 17 de mayo de 2012

17 de maio




Longa vida
                                                               Ás
Letras Galegas!

martes, 15 de mayo de 2012

Feitizo na aula

                                                                                                                                                          Kaki, curso 2011-12, 1º de ESO

Era un día soleado, ía calor e tiñamos as ventás abertas.
A profesora estivo explicando. De repente, entrou un gato negro de ollos claros. Todos nos asustamos pero a profesora dixo que non nos moveramos. O gato foinos mirando de un en un e quedou fitando para a profesora. Parecía que se comunicaban. Nun momento dado, marchou.
Día tras día, entraba na aula e sempre miraba para a profesora. Nós empezamos a pensar que a rara era ela.
Un día, a profesora desapareceu e nunca máis a volvemos ver.
A partir de entón, o gato negro poñíase na súa mesa como se el, fose ela.

                                                                      Petunia Azul, curso 2011-2012